(1888–po 1938)
Urodził się 3 lipca 1888 r. w Łodzi. Syn Stanisława.
Działacz PPS ps. „Henryk”. W nocy na 24 maja 1907 r. aresztowany przez władze rosyjskie w budynku przy ul. Ogrodowej 24 w Łodzi. Został skazany na zesłanie, przebywał w Czarnym Jarze (gubernia astrachańska).
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) mieszkał w rodzinnym mieście. Pracował jako urzędnik.
Zmarł po 1938 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Źródła
S. Martynowski, Polska bojowa, Łódź 1937; „Monitor Polski” 1938, nr 177; „Rozwój” nr 112/1907.