Urodził się 27 listopada 1875 r. w Porębie Wielkiej pow. Limanowa. Syn Macieja, górala, oraz Katarzyny ze Smreczaków.
Uczęszczał do szkoły ludowej w Porębie Wielkiej (1884–1886), szkoły klasztornej cystersów w Szczyrzycu (1886–1888), a następnie do II Gimnazjum św. Jacka w Krakowie (do 1895), lecz matury nie uzyskał. Jako uczeń należał do tajnego kółka samokształceniowego.
W 1895 r. zaczął publikować w „Diable”, używając pseudonimu „Orkan”. W swoich utworach zajmował się problematyką konfliktów, nurtujących środowisko wiejskie. Od 1898 r. używał nazwiska Smreczyński.
Jako działacz Związku Teatrów i Chórów Włościańskich patronował w Zakopanem amatorskiemu ruchowi teatralnemu górali. Od 1911 r. aktywnie uczestniczył w Zjazdach Podhalan, członek Komitetu Wykonawczego Podhalan. W 1913 r. był współtwórcą ich organu „Gazety Podhalańskiej”. Brał udział w organizacji Drużyn Podhalańskich. W 1914 r. poręczył za aresztowanego przez władze austriackie Włodzimierza Ilicza Lenina.
Podczas I wojny światowej od 16 sierpnia 1914 r. z ramienia komisarza wojskowego NKN w powiecie nowotarskim zajmował się werbunkiem do Legionów Polskich. 7 października wyjechał do Innsbrucka. Jego starania o wyjazd do Włoch lub Szwajcarii (dla uniknięcia służby wojskowej w armii austro–węgierskiej) nie przyniosły efektu. Wówczas wstąpił do Legionów Polskich.
Początkowo pracował w Biurze Prasowym NKN. Jako oficer ordynansowy 15 lipca 1915 r. w szeregach 4 pp LP wyruszył na front. 20 sierpnia 1915 r. mianowany chor. piech. Uczestniczył w działaniach na Lubelszczyźnie. Przeniesiony na tyły, służył w Centralnym Biurze Ewidencyjnym w Piotrkowie i Lublinie (1 września 1915–1 lutego 1916). Następnie przebywał na froncie na Wołyniu (1 lutego–1 kwietnia 1916), po czym służył w komendzie placu LP w Lublinie i następnie pracował w Archiwum Wojskowym Legionów w Krakowie (18 sierpnia 1916–7 grudnia 1917). Ostatecznie, na skutek własnych starań, uznany za niezdolnego do służby wojskowej i urlopowany na poborami na sześć miesięcy.
1 stycznia 1920 r. w stopniu por. piech. przyjęty do WP; był referentem oświatowym 2 psp. 20 lipca awansowany na kpt. piech. (z dniem 1 kwietnia), 8 września został zwolniony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
Po wojnie czynnie pracował w Związku Podhalan, jego Wskazania dla synów Podhala wygłoszone w 1922 r. do dziś stanowią manifest programowy związku, którego od 1921 r. był członkiem honorowym. Należał do Związku Zawodowego Literatów Polskich. Należał do najwybitniejszych pisarzy polskich, w mistrzowski sposób pokazujący środowisko chłopskie Podhala, rodzenie się przywódców i buntowników.
Zmarł 14 maja 1930 r. w Krakowie i został pochowany na Starym Cmentarzu w Zakopanem.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, pośmiertnie otrzymał Krzyż Niepodległości i order Polonia Restituta 5 kl.
Opublikował: Drogą Czwartaków (4 wyd.); Z drogi czwartego pułku, „Wiadomości Polskie” nr 46/1915; Z drogi czwartaków (przejście Wisły), „Wiadomości Polskie” nr 57–58/1915 [toż.: Kalendarz Legionistów na rok 1917]; Werbunek legionowy na Podhalu, w: Kalendarz Legionów na rok 1917; Bitwa pod Tarłowem, „Polska Zbrojna” nr 214/1924.
Żonaty (od 20 II 1909) z Marią Zwierzyńską, miał z nią córkę Zofię (1911–1930), a po śmierci żony (od 1924) z Bronisławą Chajkowską–Folejowską.
Posiadał honorowe obywatelstwo Zakopanego. Jego imię nosiły Uniwersytety Ludowe w Szycach pod Krakowem i w Gaci Przeworskiej, pamięć uczczono pomnikiem w Nowym Targu i Niedźwiedziu, jest patronem muzeum etnograficznego w Rabce–Zdroju, Muzeum Biograficznego Władysława Orkana „Orkanówka” w Porębie Wielkiej, rezerwatu przyrody w Gorcach, schroniska na Turbaczu, szkół podstawowych w Chabówce, Jurkowie, Niedźwiedziu, Porębie Wielkiej, Rabce, Sieniawie, Skomielnie Białej, Szczyrzycu, Warszawie, Wiśniowej, Liceum Ogólnokształcącego w Bieżuniu i Limanowej, Zespołu Szkół w Marcinkowicach, nr 1 w Nowym Targu, nr 2 w Szczecinie–Dabiu i wielu ulic między innymi w Będzinie, Białymstoku, Bielsku–Białej, Chrzanowie, Częstochowie, Jeleniej Górze, Karpaczu, Katowicach, Kielcach, Kłodzku, Lublinie, Mielnie, Mszanie Dolnej, Nowym Targu, Poznaniu, Rabce–Zdroju, Radlinie, Radomiu, Skierniewicach, Wałbrzychu, Wrocławiu i Zakopanem.
CAW, wniosek na order Polonia Restituta; Bohaterom narodowym w hołdzie, Lwów 1936; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914–1917. Słownik biograficzny t. 3, Warszawa 2006; Czwarty Pułk Piechoty 1806–1966, Londyn [1965]; L. Dall, Kwatera Legionistów Polskich na Nowym Cmentarzu w Zakopanem, Zakopane 2018; J. Dużyk, w: Polski Słownik Biograficzny t. XXIV z 1979; J. Dużyk, Władysław Orkan. Opowieść biograficzna, Warszawa 1975; „Dziennik Personalny” Ministerstwie Spraw Wojskowych nr 17/1930; S. Flizak, Wspomnienia o Władysławie Orkanie, Lwów 1930; J. Konefał, Legiony Polskie w Lubelskiem 1914–1918, Lublin 1999; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; „Monitor Polski” nr 300/1930; S. Pigoń, Władysław Orkan. Twórca i dzieło, Kraków 1958; Z. i W.H. Paryscy, Wielka Encyklopedia Tatrzańska, Poronin 1995; M. Pinkwart, Cmentarz na Pęksowym Brzysku, Olszanica 2007; M. Puchalska, w: Literatura Polska. Przewodnik encyklopedyczny t. II, Warszawa 1985; Rocznik oficerski 1923, 1924; B. Waligóra, Gromadzenie źródeł do historii Legionów Polskich, „Żołnierz Legionów i POW” nr 3–4/1939.