Urodził się 26 stycznia 1882 r. w Obodówce na Podolu. Syn Jana i Heleny z Krzemińskich.
Ukończył gimnazjum w Niemirowie, po czym od 1902 r. studiował medycynę na Uniwersytecie Warszawskim. Uczestniczył też w zajęciach Uniwersytetu Latającego, należał też do Stowarzyszenia „Spójnia”. W 1903 i 1904 r. był aresztowany przez władze rosyjskie. W 1905 r. po strajku na uniwersytecie otrzymał zakaz studiów na terenie państwa rosyjskiego. Kontynuował je na Wydz. Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego i w 1908 r. uzyskał absolutorium, zaś dyplom lekarski otrzymał 16 grudnia 1908 r. w Dorpacie.
Powrócił wówczas do Warszawy. Następnie odbywał studia specjalistyczne w Paryżu, Wiedniu i Dreźnie. Od 1910 r. pracował zawodowo na oddziale chirurgicznym szpitala wolskiego w Warszawie.
W 1914 r. zmobilizowany do armii rosyjskiej, służył w niej do 1918 r.
Na przełomie 1917 i 1918 r. był sekretarzem Związku Wojskowych Polaków frontu północnego, w stopniu kpt. brał czynny udział w formowaniu I Korpusu Polskiego w Rosji. Po demobilizacji korpusu w maju 1918 r. powrócił do kraju.
Od 1918 r. w WP. Podczas bitwy warszawskiej w sierpniu 1920 r. komendant szpitala wojskowego w Zegrzu.
Zweryfikowany jako mjr lek. z 1 czerwca 1919, 1 lipca 1923 r. awansował na ppłk. lek. Służył w 1 Szpitalu Okręgowym. Ostatecznie sprawował funkcję kierownika oddziału stomatologicznego tego szpitala oraz Szpitala Szkolnego Centrum Wyszkolenia Sanitarnego. W 1931 lub na początku 1932 r. przeniesiony w stan spoczynku.
Od 1923 r. współredaktor „Lekarza Wojskowego”, autor prac specjalistycznych z zakresu stomatologii operacyjnej.
Mieszkał w Warszawie.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, służył w 1 Szpitalu Okręgowym. Ewakuowany w kierunku wschodnim, po agresji sowieckiej z 17 wrzęśnia znalazł się na terenach okupowanych przez ZSSR. Pracował w klinice chirurgicznej we Lwowie.
Po II wojnie światowej zamieszkał w Polsce i otworzył ośrodek zdrowia w Radłowie koło Tarłowa.
Zmarł w 1965 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, złotym Krzyżem Zasługi, rumuńskim Krzyżem Zasługi Sanitarnej.
Żonaty (od IX 1908) z Jadwigą Trzcińską.
S. Łoza, Czy wiesz kto to jest? t. 2, Warszawa 1939; „Monitor Polski” 1931, nr 64; Polski Almanach Medyczny na rok 1956, Warszawa 1957; Rocznik lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1948, Warszawa 1949; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934.