Urodził się 30 marca 1887 r. w Brzozowie. Syn Marcina i Petroneli z d. Szałajek.
Ukończył gimnazjum w Sanoku (1907, maturę uzyskał w 1909). W okresie nauki gimnazjalnej należał do organizacji „Pet”. Następnie podjął studia prawnicze.
W latach 1909–1910 odbył obowiązkową służbę wojskową w armii austro–węgierskiej w charakterze jednorocznego ochotnika.
Podczas I wojny światowej zmobilizowany do armii austro–węgierskiej, awansował na ppor. rez. piech. W 1915 r. dostał się do niewoli rosyjskiej. Po wybuchu rewolucji w Rosji w 1917 r. odzyskał wolność.
W 1918 r. wstąpił do 5 Dywizji Syberyjskiej. W jej składzie walczył z bolszewikami. Po kapitulacji dywizji (10 stycznia 1920) przedostał się do Władywostoku, skąd został przewieziony statkiem do Gdańska, po czym powrócił do kraju i podjął służbę w Wojsku Polskim.
W składzie Brygady Syberyjskiej uczestniczył w bitwie warszawskiej i dalszych działaniach przeciwko bolszewikom.
Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 15 sierpnia 1924 r. na mjr. piech., służył w 84 pp. W 1923 r. był p.o. dowódcy I baonu. W 1928 r. komendant kadry baonu zapasowego 6 pp leg. Z dyspozycji dowódcy OK nr III z dniem 31 października 1929 r. przeniesiony w stan spoczynku.
Zamieszkał w Brzozowie, gdzie prowadził biuro porad prawnych.
Działacz Obozu Wielkiej Polski i Stronnictwa Narodowego. W 1930 r. został sekretarzem w lokalnych strukturach Stronnictwa Narodowego w Brzozowie, a w połowie lat 30. prezesem zarządu powiatowego i członkiem Rady Naczelnej Stronnictwa Narodowego. Ranny w zamachu dokonanym na ulicy w Brzozowie (nocą na 14 maja 1933), leczył się w szpitalu w Sanoku. Latem powrócił do zdrowia i działalności partyjnej. Skazany na grzywnę za wypowiedź, iż Strzelec jest organizacją szkodliwą, ostatecznie Sąd Najwyższy dokonał kasacji wyroku.
W 1939 r. wybrany członkiem Rady Miasta Brzozowa.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. 1 września zmobilizowany do WP, został dowódcą baonu wartowniczego nr 103w Rzeszowie. 12 września dostał się do niewoli niemieckiej, skąd rychło zbiegł i powrócił do Brzozowa. W listopadzie podjął działalność konspiracyjną. Został komendantem Narodowej Organizacji Wojskowej w powiatach Sanok, Brzozów, Jasło, Krosno, Gorlice, był głównym organizatorem i pierwszym komendantem Podokręgu Krośniańskiego NOW. Wobec groźby aresztowania w lipcu 1940 r. przeniósł się do Krakowa, gdzie na początku 1941 r. objął funkcję komendanta Okręgu Krakowskiego rganizacji Wojskowej Stronnictwa Narodowego (potem: NOW). Po scaleniu NOW z AK wszedł w skład komendy Okręgu Krakowskiego AK jako oficer ds. scalenia. Z dniem 3 maja 1943 r. awansował na ppłk. piech. W działalności konspiracyjnej używał ps. „Fructus”, „Paweł”, „Gaweł”, „Wujek”, „Wysociński”, „Schmidt”, „Majewski”, „Karol Gola”, „Stary”, „Jeszcze”. Następnie inspektor Okręgu. 20 stycznia 1944 r. pod pozorem dekonspiracji odsunięty od służby.
Na początku 1945 r. został Komendantem Głównym Narodowego Zjednoczenia Wojskowego i stanowisko to zajmował przez cztery miesiące. Aresztowany 24 marca na krakowskich Plantach, po śledztwie 16 listopada został uwolniony. 14 grudnia ujawnił się przed Komisją Likwidacyjną dla b. AK w Krakowie. Nadal prowadził działalność konspiracyjną w Stronnictwie Narodowym. 20 stycznia 1946 r. ponownie aresztowany przez funkcjonariuszy WUBP w Krakowie, po czym zwolniony. W maju 1946 r. z rodziną w rejonie Szczecina nielegalnie opuścił kraj.
Zamieszkał w Paryżu. Prowadził działalność w Stronnictwie Narodowym: był członkiem Komitetu Politycznego (od października 1946 r. przewodniczący) i Wydz. Wykonawczego Stronnictwa Narodowego (członek od początku 1948 r., kierownik organizacyjny od 21 listopada 1953) oraz reprezentantem partii we francuskim przedstawicielstwie Rady Politycznej. Na Zjeździe Stronnictwa Narodowego w Paryżu (26–27 lutego 1955) wybrany wiceprezesem Wydz. Wykonawczego. Do połowy lat 50. jego działalność polityczna była rozpracowywana przez komunistyczny aparat represji.
Zmarł 8 kwietnia 1980 r. w Paryżu i został pochowany w m. Ivsy.
Odznaczony trzykrotnie Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi z mieczami i Medalem Niepodległości.
Żonaty z N. Chmielewską, miał córki Danielę i Janinę.
T. Gąsiorowski, w: Małopolski słownik biograficzny uczestników działań niepodległościowych 1939–1956 t. 2, Kraków 1997; „Monitor Polski” 1938, nr 177; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934.