Urodził się 29 czerwca 1900 r. w Grójcu. Syn Jana i Joanny z Różalskich. Brat Bolesława Henryka (zob.).
W czasie I wojny światowej w POW ps. „Kaczka”.
Po 1918 r. w WP. Po wojnie przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako ppor. rez. piech. ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.
Ukończył studia medyczne i 12 maja 1931 r. uzyskał dyplom lekarski. Specjalizował się w ginekologii.
Powołany wówczas do służby czynnej. Przemianowany na oficera służby stałej (por. lek. z 1 stycznia 1925 r.), w 1932 r. był lekarzem 1 dyonu pociągów pancernych. 1 stycznia 1933 r. awansował na kpt. lek. W latach 1934-1937 lekarz Korpusu Kadetów nr 1 we Lwowie. Następnie przeszedł do rezerwy lub w stan spoczynku.
W czasie II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach AK. Podczas powstania warszawskiego 5-6 sierpnia zorganizował w Legionowie szpital polowy przy ul. Krasińskiego. 28 października ze szpitalem ewakuowany do Jadowa, wiosną 1945 r. powrócił do Legionowa.
Po II wojnie światowej mieszkał w Bydgoszczy.
Zmarł po 1956 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i czterokrotnie Krzyżem Walecznych..
Księga pamięci kadetów II Rzeczypospolitej. Aneks, Warszawa 2006; Lista starszeństwa oficerów zawodowych korpusu sanitarnego 1934; „Monitor Polski” nr 179/1931, 23/1934; Polski Almanach Medyczny na rok 1956, Warszawa 1957; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1932.