Bojownikom niepodległości

Władysław Ścibor Sierhiejewicz

1884–1915

Urodził się 22 grudnia 1884 r. w Krakowie, syn Feliksa, ziemianina, i Ludmiły z Maślańców.

Ukończył C.K. Gimnazjum III im. Jana Sobieskiego w Krakowie, następnie studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pracował w cementowni w Górce koło Trzebini.

Po wybuchu I wojny światowej, od 14 grudnia 1914 r. służył w Legionach Polskich w III plut. 2 szw. Zbigniewa Dunin-Wąsowicza w stopniu kpr. Walczył w Karpatach, Besarabii i na Bukowinie. Brał udział bitwach pod Kirlibabą (18–22 stycznia), pod Śniatynem (19 lutego), pod Tłumaczem, Bojanem, Studzienką i w sławnej szarży pod Rokitną (13 czerwca 1915), gdzie został ranny i dostał się do niewoli rosyjskiej.

Zmarł z ran w Czerkasach 29 czerwca 1915 r. i tam został pochowany.

Pośmiertnie odznaczony Orderem Virtuti Militari 5 kl. i Krzyżem Niepodległości (1933). 

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 102/1933
Źródła

Sprawozdanie trzydzieste czwarte Dyrekcyi c.k. Gimnazjum III w Krakowie, Kraków, 1917; J. Cisek, K. Stepan: Lista strat Legionów Polskich 1914–1918 (Kraków, 2006); Szarża pod Rokitną, „Panteon Polski” nr 3/1924; E. Tomkowiak, w: Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945 t. II (1914-1921) cz. 2, Koszalin 1993; „Monitor Polski” nr 102/1933.