Bojownikom niepodległości

Władysław Stanisław Gergovich

(1893–1951)

gergovich władysławUrodził się 16 kwietnia 1893 r. w Niedzielisku (obecnie część Jaworzna). Syn Stanisława, kierownika szkoły, i Antoniny z Ogorzałych.

Ukończył gimnazjum w Wadowicach (1912 r.), po czym podjął studia na Wydz. Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Członek Polskich Drużyn Strzeleckich.

W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Przydzielony do artylerii, jako kpr. sanitarny służył w 4 baterii II dyonu, walczącego w składzie I Brygady. Chory, w końcu września 1915 r. leczył się w szpitalu legionowym w Lublinie. Mianowany 1 listopada 1916 r. chor. san., służył w szpitalu legionowym w Lublinie. Po jego likwidacji w kwietniu 1917 r. przeniesiony do 2 pp LP.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Był lekarzem III baonu 2 pp LP. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Witkowicach.

Od 15 listopada 1918 r. jako ppor. w WP. Przydzielony do 4 pp leg, a 29 listopada do szefostwa sanitarnego GO „Wschód” gen. Bolesława Roji. Od 22 lutego 1919 r. w Dep. Sanitarnym MSWojsk.

Ukończył studia medyczne w Krakowie (1921). Jako kpt. lek. z 1 czerwca 1919 był młodszym lekarzem Szkoły Podchorążych (1923, 1924). Awansowany 1 stycznia 1927 r. na mjr. lek., do 1932 r. sprawował funkcję lekarza w 7 puł. Następnie w latach 1932-1934 studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu studiów od 31 października 1934 r. dyrektor nauk i wykładowca w Centrum Wyszkolenia Sanitarnego. 1 stycznia 1936 r. awansował na ppłk. lek.

Podczas kampanii 1939 r. był szefem sanitarnym Armii „Kraków”. Funkcję tę piastował aż do 20 grudnia, tj. momentu likwidacji Centrum Szpitalnego „Zamość”, skupiającego szpitale polowe tej armii. Na tym stanowisku przyczynił się do sprawnej ewakuacji rannych żołnierzy.

Po wojnie osiedlił się w Wlk. Brytanii.

Zmarł 19 lipca 1951 r. w Londynie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Streatham Park.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych oraz złotym Krzyżem Zasługi.

Opublikował: Wspomnienia z pod Krzywopłotów, w: Karabin i nosze (Warszawa 1936) [toż. Warszawa 1936 i „Lekarz Wojskowy” nr 5-8/1936].

Żonaty z Zofią Grabowską.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 179/1931
Źródła

W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 2, Warszawa 2006; IV Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; J. Konefał, Legiony Polskie w Lubelskiem 1914-1918, Lublin 1999; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; Lista starszeństwa oficerów zawodowych korpusu sanitarnego 1934; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest? t. 2, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 179/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; W. Steblik, Armia „Kraków” 1939, Warszawa 1975.