Urodził się 1 maja 1895 r. w Winnicy na Ukrainie. Syn Tytusa i Józefy z Liniewiczów.
Od 1913 r. w armii rosyjskiej. Ukończył korpus kadetów w Odessie. W wojsku rosyjskim służył do 1917 r.
Od 1919 r. w 4 DStrz gen. Lucjana Żeligowskiego, z którą w czerwcu 1919 r. powrócił do kraju. Walczył z bolszewikami w składzie 2 i 11 pap.
Zweryfikowany jako kpt. art. z 1 czerwca 1919 r., był oficerem 22 pap (1923, 1924). Awansowany 1 stycznia 1927 r. na mjr. art., w 1928 r. dowodził II dyonem 4 pap. W pułku tym służył co najmniej do 1932 r. Później był kwatermistrzem Obozu Ćwiczebnego OK nr I. W 1932 r. służył w 4 pal. Z dniem 19 marca 1937 r. awansował na ppłk. art. Wiosną 1939 r. zajmował stanowisko rejonowego inspektora koni we Lwowie.
Zapewne na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. i po kapitulacji załogi Lwowa (22 września) dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie, pośmiertnie (2007) awansował na płk.
Odznaczony złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 178/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.