Urodziła się 24 września 1893 r. w Cołdankach koło Chojnic. Córka Adama (1847–1907) i Heleny (1851) z Pruszaków.
Pochodziła z rodziny ziemiańskiej herbu Udokumentowana historia rodu sięga XVI wieku. Uczyła młodzież wiejską języka polskiego, historii ojczystej i śpiewu. W rodzinnych Cołdankach założyła bibliotekę Towarzystwa Czytelni Ludowych, w której organizowała odczyty i wieczornice z okazji rocznic narodowych. Razem z bratem Adamem (1885–1943 w więzieniu w Potulicach) kolportowała wśród chłopstwa pismo katolickie „Pielgrzym” wydawane w Pelplinie i „Gazetę Grudziądzką”. Należała do tajnego Komitetu Obywatelskiego w Chojnicach, który w grudniu 1918 roku przekształcił się w Powiatową Radę Ludową. 2 grudnia 1918 roku została delegatką na Zjazd Dzielnicowy do Poznania, gdzie uczestniczyła w pracach komisji ds. Oświaty i Szkolnictwa. 11 grudnia 1918 r. została wybrana zastępcą prezesa powołanej Powiatowej Rady Ludowej.
W roku 1919 została mianowana łączniczką ruchu powstańczego na Pomorze z Komendą Główną w Poznaniu. W Chojnicach zorganizowała towarzystwo śpiewacze. pierwsze zebranie chóru o nazwie „Lutnia” odbyło się 9 marca 1919 roku. W roku 1920, powodu służbowego przeniesienia męża, przeniosła się na Kielecczyznę, następnie do Warszawy.
Podczas okupacji niemieckiej brała udział w Powstaniu Warszawskim 1944 r.; aresztowana i osadzona przez Gestapo w Alei Szucha.
Po wojnie mieszkała w Warszawie, gdzie zmarła 20 listopada 1986 r. Została pochowana na Cmentarzu Parafialnym na Powązkach (kwatera 220).
Odznaczona Medalem Niepodległości. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1972)
Od roku 1920 zamężna z Aleksandrem Obertyńskim.
„Monitor Polski” 1933, nr 63; http://www.historiachojnic.pl/biografia/32/rod-wolszlegierow.