Bojownikom niepodległości

Włodzimierz Banasiewicz

(1898–po 1939)

Urodził się 30 października 1898 r. we Lwowie. Syn Jana.

W czasie I wojny światowej od 27 lipca 1915 r. w Legionach Polskich. Służył w 7 komp. 6 pp LP. W jej składzie 12 września wyruszył na front. Przeszedł całą kampanię wojenną pułku.

Po 1918 r. w WP. Służył w 2 komp. 34 pp.

Ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty i z dniem 15 sierpnia 1927 r. otrzymał stopień ppor. piech. Przydzielony do 26 pp, służył w nim co najmniej do 1932 r. Z dniem 15 sierpnia 1929 r. awansował na por. piech. W 1935 r. w 22 pp. 19 marca 1937 r. otrzymał stopień kpt. piech. Był oficerem 6 pp leg.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Wobec udowodnienia mu oszustwa, przywłaszczenia mienia, nadużycia władzy oraz nakłaniania do składania fałszywych zeznań, w 1938 r. wydalony z wojska, a w 1939 r. w liście do prezydenta RP sam zrezygnował z posiadanych odznaczeń.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i trzykrotnie Krzyżem Walecznych.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 12/1932; Z. Puchalski, T. Wawrzyński, Krzyż i Medal Niepodległości, Warszawa 1994; Rocznik oficerski 1928, 1932.