Włodzimierz Bochenek

Urodził się 3 kwietnia 1894 r. w Krakowie. Ukończył I gimnazjum w Tarnowie (1912 r.), po czym podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Członek Zw. Strzeleckiego, ukończył kurs oficerski. W czasie I wojny światowej od 8 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i 1 pp LP. Początkowo dowódca IV plut. 4 komp. II baonu, następnie do 10 września I plut. 4 komp. III baonu. Od 12 września dowodził II plut. 4 komp. III baonu i 9 października 1914 r. został mianowany ppor. piech. Potem dowódca plut. w baonie uzupełniającym kpt. L. Berbeckiego. Ranny 25 grudnia 1914 r. pod Łowczówkiem, leczył się w szpitalu rezerwowym w Kętach. Następnie dowodził IV plut. 4 komp. I baonu. Ponownie ranny 5 lipca 1916 r. podczas bitwy pod Kościuchnówką; przebywał w szpitalu rezerwowym nr 2 w Jarosławiu. Później dowodził 4 komp. Po kryzysie przysięgowym we wrześniu 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej, walczył na froncie włoskim. Od listopada 1918 r. w WP. Jako por. piech. dowodził komp. 5 pp leg w walkach z Ukraińcami w rejonie Lwowa. Od 1 marca 1919 r. w stopniu kpt. piech. dowódca II baonu 6 pp leg. Uczestniczył w walkach z bolszewikami na froncie litewsko-białoruskim. Od 2 stycznia do 17 kwietnia 1920 r. był słuchaczem wojennego kursu Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie. W lutym awansował na mjr. piech. Po przerwaniu kursu objął funkcję szefa Oddz. III 3 Armii (sprawował ją do 20 września). W dniach 11 i 12 września, na czele specjalnej grupy samochodowej, dokonał zagonu na tyły nieprzyjaciela z Włodawy do Kowla. Po 20 września został szefem sztabu 13 DP. Od 2 stycznia do połowy września 1921 r. ponownie uczył się w Szkole Sztabu Generalnego, uzyskując dyplom jej ukończenia. Zweryfikowany jako mjr SG piech. z 1 czerwca 1919, służył w Oddz. I Sztabu Generalnego, był II referentem w Inspektoracie Armii nr 1 (1923 r.), oficerem Oddz. IV Sztabu Generalnego. Awansowany na ppłk. SG piech. z dniem 1 lipca 1923 r., od listopada 1924 r. oficer 1 p czołgów, zaś od 5 października 1925 r. zastępca dowódcy tego pułku. Wysłany na specjalizację do Francji, zginął w wypadku samochodowym 24 stycznia 1926 r. w Gizy-les-Nobles. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie kwat. A-16. Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl. i czterokrotnie Krzyżem Walecznych, pośmiertnie otrzymał Krzyż Niepodległości.