Urodził się 3 września 1879 r. w Warszawie. Syn Franciszka i Jadwigi z Jabłońskich.
Oficer służby stałej armii rosyjskiej.
W czasie I wojny światowej od 17 października 1915 r. w stopniu płk. piech. dowodził 317 pstrz. W 1917 r. został dowódcą 8 psp 2 DStrz I Korpusu Polskiego. W styczniu 1918 r. w rejonie Rżewa pułk został rozformowany, a on sam przedostał się do Bobrujska.
Od 30 października 1918 r. w WP. Do 20 listopada sprawował funkcję szefa sztabu Inspektoratu w Kielcach. Od 21 listopada 1918 do 26 kwietnia 1919 r. dowodził 27 pp.
Zweryfikowany jako płk piech. z 1 czerwca 1919 r., do 12 sierpnia 1923 r. był I dowódcą piechoty dywizyjnej 23 DP, a następnie komendantem Obozu Warownego Brześć nad Bugiem. 14 stycznia 1926 r. został dowódcą piechoty dywizyjnej 12 DP. Funkcję tę sprawował do 31 marca 1927 r., po czym został członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego. W 1928 r. pozostawał już w stanie spoczynku. Mieszkał w Warszawie.
Zmarł 18 lipca 1951 r. i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie kwat. XIII A.
Odznaczony orderem Polonia Restituta 4 kl. i Medalem Niepodległości.
H. Bagiński, Wojsko Polskie na Wschodzie 1914-1920, Warszawa 1921; „Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934.