Urodził się 29 stycznia 1894 r. w Olkuszu. Syn Brunona i Konstancji z Konstantynowiczów.
W czasie I wojny światowej służył w armii rosyjskiej, a potem w polskich formacjach na wschodzie.
Po 1918 r. w WP. W 1920 r. jako por. piech. służył w 26 pp, we wrześniu w baonie zapasowym pułku.
W czerwcu 1921 r. oficer w DOGen Kielce. Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r., był oficerem Oddz. II sztabu DOK nr X (1923). W 1924 r. odbył pięciomiesięczne szkolenie na kursie doskonalenia młodszych oficerów w Chełmie. Awansowany 15 sierpnia 1924 r. na mjr. piech., od września 1926 r. dowodził Baonem Szkolnym Piechoty nr 6 (potem: Baon Podchorążych Rezerwy Piechoty) w Zaleszczykach. Od jesieni 1929 do jesieni 1931 r. studiował w Wyższej Szkole Wojennej. Po ukończeniu nauki od 1 września był wykładowcą w tej uczelni. Sprawował m.in. funkcję asystenta nauczania przedmiotu „służba sztabów”. Zarządzeniem z 7 czerwca 1934 r. przeniesiony na dowódcę III batalionu 32 pp. 1 stycznia 1935 r. awansował na ppłk. dypl. piech. Po odbyciu praktyki dowódczej z dniem 15 września 1935 r. ponownie przeniesiony do Wyższej Szkoły Wojennej. W latach 1936-1937 kierownik katedry operacyjnej służby sztabów I kursu WSWoj w Warszawie. Następnie był kierownikiem przedmiotu służba sztabów na II kursie WSWoj. W lipcu 1939 r. został dowódcą 14 pp.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Walczył na Pomorzu i nad Bzurą, gdzie 11 września w rejonie Soboty został ranny w nogę. Leczył się w szpitalu w Sochaczewie. Po zakończeniu walk podjął działalność konspiracyjną w szeregach SZP ps. „Pejcz”. Przewidywany na komendanta obszaru nr I Warszawa, 7 listopada został aresztowany przez Niemców. Następnie więziony w oflagach II C w Woldenbergu. VII A w Murnau i IX C w Molsdorf. W Woldenbergu był szefem sztabu obozowej komórki ZWZ/AK..
Uwolniony, wyjechał do Wlk. Brytanii i podjął służbę w WP. Początkowo pozostawał w dyspozycji ekspozytury Oddz. Personalnego sztabu NW, po czym 24 lipca 1945 r. przeniesiono go do 2 Korpusu Polskiego we Włoszech. 29 lipca podjął służbę w sekcji oficerów łączności korpusu. Od 2 października był I zastępcą kwatermistrza korpusu, a później II zastępcą. Od listopada zastępca dowódcy Grupy Brygadowej nr 2. Po przybyciu do Wlk. Brytanii przeszedł do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia.
Zmarł 12 maja 1947 r. w obozie Pettypool. Pochowany na Northwich Cementery Cheshire.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.
Żonaty (od 1920 r.) z Zofią Grzębówną.
W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; I. Kraiński, J. Perkól, 14 Pułk Piechoty, Warszawa 1992; „Monitor Polski” nr 27/1934; M. Porwit, Spojrzenie poprzez moje życie, Warszawa 1986; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2005.