Urodził się 11 lutego 1889 r. w Łodzi. Syn Alojzego Roberta i Emilii Gröne.
W czasie I wojny światowej w armii rosyjskiej. Z dnem 12 lipca 1915 r. otrzymał stopień por. piech. Następnie w I Korpusie Polskim w Rosji. Po jego demobilizacji latem 1918 r. powrócił do kraju.
Przyjęty z dniem 30 listopada 1918 r. do WP. Otrzymał wówczas przydział do Warszawskiego Okręgowego Pułku Piechoty W okresie od 16 czerwca do 30 listopada 1919 r. słuchacz wojennego kursu Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie. W 1922 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
Powołany do służby czynnej i przemianowany na oficera służby stałej (kpt. piech. z 1 stycznia 1926), w 1928 r. był oficerem 32 pp. Następnie służył jako kierownik referatu organizacyjnego w DOK nr I.
Zmarł 3 stycznia 1932 r. w Warszawie. Pochowany na tamtejszym Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, pośmiertnie otrzymał Krzyż Niepodległości.
Żonaty z Anną Szurig, miał córki Urszulę (26 VI 1924–1993) zamężną Macińską, Marię (1927–2009) zamężną Marcińską oraz synów Eryka (27 VIII 1930–11 VIII 2010) i Jędrzeja.
W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; „Dziennik Personalny MSWojsk” nr 10/1932; „Monitor Polski” nr 63/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928.