Bojownikom niepodległości

Włodzimierz Frankowski

(1897–po 1945)

Urodził się 10 kwietnia 1897 r. we Lwowie. Syn Antoniego.

W czasie I wojny światowej służył w Legionach Polskich. W stopniu kpr. był żołnierzem 3 komp. 3 pp LP. W lipcu 1915 r. chory, leczył się w szpitalu rezerwowym nr 1 w Wiedniu.

Po 1918 r. w WP. Pracował jako urzędnik wojskowy XI rangi w DOK nr V (1923). Przemianowany na oficera służby stałej (por. adm. z 1 grudnia 1920) i awansowany 1 stycznia 1933 r. na kpt. piech., w DOK nr V pełnił służbę aż do wojny. Wiosną 1939 r. był kierownikiem referatu.

Po kampanii 1939 r. przedostał się na zachód. W 1941 r. zajmował stanowisko kierownika poczty polowej 8 Brygady Kadrowej Strzelców 1 Korpusu Polskiego.

Zmarł po 1945 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych i dwukrotnie srebrnym Krzyżem Zasługi.

Źródła

Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 218/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.