Bojownikom niepodległości

Włodzimierz Gierowski

(1897–1965)

gierowski włodzimierzUrodził się 14 lutego 1897 r. w Kielcach. Syn Józefa i Apolonii z Goszkowskich. Brat Bohdana (zob.) i Wacława Michała (zob.).

Od 1909 r. kształcił się w Szkole Handlowej w Kielcach. W latach 1911-1912 uczył się w Korpusie Kadetów im. św. Włodzimierza w Kijowie. Następnie powrócił do Szkoły Handlowej w Kielcach.

Członek „Zarzewia”, w 1914 r. stanął na czele tej organizacji w rodzinnym mieście. Wiosną 1911 r. zorganizował w Kielcach patrol skautowy. Następnie członek tajnej I Drużyny Skautowej im. Czachowskiego w tym mieście, w 1913 r. został jej drużynowym.

W czasie I wojny światowej od 12 sierpnia lub 4 września 1914 r. w Legionach Polskich ps. „Andrzej Migas”. Służył w 1 pp LP. Ranny podczas walk pod Tarłowem (30 czerwca-2 lipca 1915), pozostawł w szeregach. Ranny w krtań i płuca podczas bitwy pod Jastkowem (31 lipca-2 sierpnia 1915). W grudniu w baonie uzupełniającym nr 1, skąd odszedł do szpitala LP w Kamieńsku. Potem w 1 part LP. W 1917 r. pełnił służbę w komisariacie werbunkowym w Kielcach. Uzyskał stopień ogn.

Po kryzysie przysięgowym w Polskiej Sile Zbrojnej. W październiku i listopadzie 1918 r. uczył się w Szkole Inwalidów w Krakowie. Po rozbrojeniu okupantów automatycznie przeszedł do WP.

W 1919 r. ukończył szkołę podchorążych, po czym został przydzielony do baterii zapasowej 113 pac (potem: 18 pac). 1 grudnia 1919 r. mianowany ppor. art., sprawował funkcję oficera zaprzęgowego. 20 lipca 1920 r. został I oficerem 1 baterii 18 pac. W grudniu zweryfikowany jako por. art. Od 1 grudnia 1920 do 20 marca 1921 r. przebywał na I kursie uzupełniającym w szkole Podchorążych Artylerii w Poznaniu.

W latach 1921-1922 był dowódcą 2 baterii 18 pac, dowódcą szkoły podoficerskiej i dowódcą 6 baterii. Zweryfikowany jako por. art. z 1 czerwca 1919 r., 20 lipca 1922 r. został przeniesiony do 3 pac. W pułku tym był m.in. dowódcą 8 baterii oraz w zastępstwie I dyonu. Awansowany 1 lipca 1923 r. na kpt. art., od 27 czerwca 1925 r. został referentem Oddz. II Sztabu Generalnego. W latach 1926-1928 studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Od 31 października 1928 r. pełnił służbę w Wojskowym Biurze Historycznym. Był kierownikiem referatu. 1 stycznia 1932 r. awansował na mjr. dypl. art. Autor licznych opracowań historycznych, współpracownik Encyklopedii Wojskowej. Od 14 października 1932 do 1935 r. dowodził III dyonem 23 pal. Przejściowo (23 marca-16 maja 1935) ponownie w Wojskowym Biurze Historycznym. 1 października 1935 r. przeniesiony z 23 pal do Inspektoratu Armii gen. Leona Berbeckiego. Awansowany 19 marca 1938 r. na ppłk. dypl. art., w kwietniu został I oficerem sztabu tego inspektoratu.

Podczas kampanii 1939 r. oficer do zadań specjalnych Naczelnego Wodza. Po 17 września przekroczył granicę Rumunii, gdzie został internowany. Jako inwalida 15 stycznia 1941 r. zwolniony z obozu, powrócił do Kielc.

Brał udział w konspiracji w szeregach ZWZ/AK. Następnie w WiN.

Aresztowany w 1945 r. przez funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, został skazany na karę więzienia, którą odbywał w zakładzie we Wronkach.

Po zwolnieniu pracował w Narodowym Banku Polskim i jako główny księgowy w Centralnym Zarządzie Aptek w Kielcach. W 1950 r. awansowany na ppłk. dypl. art.

Członek Koła Miłośników Kielc, działacz PTTK, członek Okręgowej Komisji Opieki nad Zabytkami

Zmarł 17 czerwca 1965 r. w Kielcach i został pochowany na tamtejszym Starym Cmentarzu.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl., dwukrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 132/1931
Źródła

H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyzszej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; IV Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; M. Maciągowski, Żołnierz, historyk, regionalista, „Tygodnik eM” nr 19/2017; „Monitor Polski” nr 132/1931; Z. Moszumański, Z. Kozak, Wojenne szkoły dla oficerów artylerii (1914-1921), Pruszków brw; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; P. Stawecki, Oficerowie dyplomowani wojska Drugiej Rzeczypospolitej, Wrocław 1997; A. Tuliński, Oficerowie Biura Historycznego i Wojskowego Biura Historycznego w latach 1922-1939 (część 2), „Przegląd Historyczno-Wojskowy” nr 2/2020.