Urodził się 26 listopada 1895 r. w Żukowie pow. Sierpc. Syn Stanisława i Aleksandry z Witens-Wieliczków. Brat Henryka (zob.).
W czasie I wojny światowej od 1915 r. w POW ps. „Ogończyk”.
Studiował na Politechnice Warszawskiej.
Od 1918 r. w WP – był żołnierzem 4 puł. Brał udział w walkach z bolszewikami, był ranny. Mianowany 1 czerwca 1919 r. ppor. sap., służył w 3 psap.
Awansowany 1 czerwca 1921 r. na por. sap., był oficerem 9 (1923) i 8 (1925) psap. W latach 1926-1928 studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Następnie oficer w sztabie 8 DP. Awansowany 1 stycznia 1931 r. na kpt. dypl. sap., co najmniej od 1931 r. służył w DOK nr X. Potem sprawował funkcję wykładowcy w Centrum Wyszkolenia Saperów w Modlinie, a w 1935 r. służył w 6 baonie saperów. W 1936 r. przeniesiony do rezerwy.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, zajmował stanowisko komendanta dworca załadowczego we Lwowie. Zapewne po kapitulacji załogi miasta (22 września) dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na mjr. [jako Gorzechowski-Nazir!].
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; „Monitor Polski” nr 179/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.