Bojownikom niepodległości

Włodzimierz Grzegorz Buś

(1882–1960)

Urodził się 9 maja 1882 r. w Wojciechowie.
W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich. 16 kwietnia 1915 r. ukończył szkołę podoficerów rachunkowych przy baonie uzupełniającym LP kpt. Andrzeja Galicy. Od 1 sierpnia służył w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku oraz w szpitalu rezerwowym LP. Mianowany 23 sierpnia 1915 r. chor. prow. i awansowany 1 lipca 1916 r. na ppor. prow., od 1916 r. był oficerem prowiantowym 2 puł LP.
Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. pozostał w pułku. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) i likwidacji pułku (19 lutego) internowany przez Austriaków w Bustyahaza.
Uwolniony, służył w Polskiej Sile Zbrojnej. Był oficerem prowiantowym 1 pp. 12 października 1918 r. awansował na por. prow. Po rozbrojeniu Niemców automatycznie przeszedł do WP.
Służył w sekcji żywnościowej Dep. Gospodarczego MSWojsk. W 1919 r. ukończył uzupełniający kurs intendencki. 1 stycznia 1920 r. awansował na kpt. prow. Służył w intendenturze Naczelnego Dowództwa.
Awansowany 26 marca 1921 r. na mjr. gosp., był oficerem Dep. VII MSWojsk. Zweryfikowany jako mjr gosp. z 1 czerwca 1919 r., do listopada 1923 r. służył w oddziale kontroli zestawienia budżetu Wojskowej Kontroli Generalnej. Z dniem 1 lipca 1923 r. awansował na ppłk. gosp. W latach 1923-1924 uczył się na kursie doszkalającym Wyższej Szkoły Intendentury. Po jego ukończeniu od 31 października kierownik Rejonu Intendentury Równe. Od 16 grudnia 1926 r. był p.o. zastępcy szefa 2 Okręgowego Szefostwa Intendentury, zaś od 15 marca 1929 r. szefem intendentury i taborów OK nr II w Lublinie. 31 maja 1930 r. przeszedł w stan spoczynku.
Pracował jako kierownik „Bratniej Pomocy” w Białymstoku.
Członek Zw. Legionistów Polskich; wchodził w skład zarządu oddziału w Białymstoku, członek Koła b. Żołnierzy 2 puł LP.
Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach AK.
Zmarł 2 lutego 1960 r. w Warszawie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i trzykrotnie Krzyżem Walecznych.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 92/1932
Źródła

W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania /Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 1, Warszawa 2005; „Głos” nr 108/1918; Kronika 2 Pułku Ułanów Legionów Polskich i 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich, bmw 1959; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; „Monitor Polski” nr 92/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars”, t. 20/2006.