Urodził się 13 stycznia 1897 r. w Warszawie. Syn Feliksa i Heleny z Płacheckich.
W 1917 r. uzyskał maturę w gimnazjum w Siedlcach, po czym w latach 1918-1922 studiował w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie.
W czasie I wojny światowej od 1915 r. członek POW; ukończył kurs podoficerski. Należał do skautingu.
Od listopada 1918 r. w WP. Służył w Legii Akademickiej (potem: 36 pp). Uczestniczył w walkach z Ukraińcami w okolicach Lwowa. Od maja 1919 r. w baonie zapasowym 22 pp – był magazynierem i zastępcą oficera prowiantowego. Ukończył 10. tygodniowy kurs oficerów gospodarczych. W grudniu 1920 r. bezterminowo urlopowany, po czym przeniesiony do rezerwy. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. int., 19 marca 1939 r. awansował na por. rez. int.
Mieszkał w Warszawie. Po ukończeniu studiów jako buchalter prawdopodobnie pracował w Ministerstwie Skarbu.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy nr 052/2 z 27 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na kpt.
Żonaty (od 1925 r.) z Weroniką Smorońską.
Jego pamięci poświecono tablicę w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie.
Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 92/1932; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003; J. S(nitko) R(zeszut), w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 4/1994.