Urodził się 2 stycznia 1900 r. w Drohobyczu. Syn Józefa i Anny z Deców.
W czasie I wojny światowej od 1916 r. w Legionach Polskich. Służył w 1 pp LP.
Od 1918 r. w WP. Służył w 1 pp leg. Brał udział w walkach z bolszewikami. 1 lipca 1919 r. mianowany ppor. piech., 1 lipca 1920 r. awansował na por. piech.,
Po wojnie kontynuował służbę w 1 pp leg. Awansowany 1 stycznia 1930 r. na kpt. piech. i 19 marca 1938 r. na mjr. piech., wiosną 1939 r. był dowódcą I baonu.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Uczestniczył w walkach nad Bugiem, na wschodnim Mazowszu i na Lubelszczyźnie. Zapewne w końcu miesiąca dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 01 z początku kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie otrzymał order Virtuti Militari 5 kl. i awansował (2007) na ppłk.
Żonaty z Zofią Marią Starak (zob.).
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
B. Cereniewicz, Wrześniowe drogi, Warszawa 1969; L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 63/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.