Urodził się 11 października 1889 r. w Szołomienicach, Lwowskie. Syn Wilhelma i Rozalii z Ungarfeldów.
W okresie nauki gimnazjalnej należał do Stowarzyszenia Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej „Promień”; był przewodniczącym koła.
Od lutego 1914 r. członek Zw. Strzeleckiego.
W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 1 pp LP. Przeszedł całą kampanię wojenną pułku. Wiosną 1917 r. ukończył szkołę oficerską 1 pp LP. W okresie kryzysu przysięgowego przedstawiciel 11 komp. 1 pp LP w Radzie Żołnierskiej.
W październiku 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej i wysłany na front włoski, gdzie dostał się do niewoli.
W grudniu 1918 r. wstąpił do oddziałów polskich formowanych we Włoszech. Z nimi przewieziony do Francji, w składzie Armii Polskiej w kwietniu 1919 r. powrócił do kraju. 25 maja 1919 r. mianowany ppor.
Wziął udział w walkach z Ukraińcami. Następnie pełnił służbę w jednostkach kwatermistrzowskich na terenie Lwowa. Był referentem finansowym, referentem mundurowym, kierownikiem kancelarii rachunkowej i płatnikiem. 21 grudnia 1920 r. awansował na por.
Zweryfikowany jako kpt. adm. gosp. z 1 czerwca 1919 r., służył w szefostwie intendentury OK nr VI (1923, 1924) oraz w Rejonowym Zakładzie Żywnościowym we Lwowie (1928). Z dniem 31 marca 1931 r. przeniesiony w stan spoczynku.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy nr 017/3 z 5-7 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.
Żonaty z Zuzanną Załuczkowską, miał syna Jerzego.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 259/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934; J. S(nitko) R(zeszut), w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 2/1992.