Urodził się 8 lub 9 maja 1894 r. w Skarżysku. Syn Ignacego i Józefy Antoniny z Lubczyńskich. Brat Zygmunta (zob.).
W czasie I wojny światowej 19 sierpnia 1914 r. wyruszył do Częstochowy do Legionów Polskich. Od końca lipca 1915 r. w 2 komp. 6 pp LP. W jej składzie 12 września wyruszyl na front. Walczył na Wołyniu. Chory, od 23 października przebywał w szpitalu. Po rekonwalescencji od stycznia 1917 r. w 2 pp LP.
W niepodległej Polsce od 1919 r. w Policji Państwowej. Służył w Częstochowie, a potem w Lubartowie. W 1926 r. przez kilka miesięcy zastępca komendanta posterunku w Łęcznej. Potem powrócił do Lubartowa. W 1928 r. w stopniu st. przodownika podjął służbę w Lublinie. Około 1932 r. przeniesiony w stan spoczynku.
Jako pomocnik adwokata pracował w kancelarii prawnej Stefana Ciświckiego w Lublinie.
Po II wojnie światowej mieszkał w Częstochowie, gdzie prowadził biuro pisania podań.
Zmarł 20 lipca 1952 r. w Częstochowie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Kule.
Żonaty (od 25 III 1920) z Ireną Józefą Skurzyńską, z którą się rozszedł.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
„Monitor Polski” nr 251/1931.