Urodził się 17 stycznia 1900 r. we Lwowie. Syn Bazylego, robotnika, i Agnieszki z Bąków.
W czasieI wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w I Brygadzie. Potem w armii austro-węgierskiej.
Od 1919 r. w WP. Służył w załodze pociągu pancernego. W 1921 r. w stopniu kpr. urlopowany z wojska.
Brał udział w III powstani śląskim. Służył w komp. Jana Gałki w pułku katowickim wojsk powstańczych.
Po zakończeniu powstania powrócił do służby w WP. W 1923 r. przeniesiony do rezerwy.
W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. Pracował jako betoniarz.
Podczas II wojny światowej w 1939 r. zmobilizowany do WP, podczas kampanii wrześniowej dostał się do niewoli niemieckiej. W latach 1939-1942 przebywał w stalagu II C w Greifswald, a następnie na robotach przymusowych w Niemczech, skąd zbiegł. W latach 1944-1945 należał do AK w okręgu lwowskim ps. „Hucuł”.
Po wojnie zamieszkał na Górnym Śląsku. Pracował m.in. jako konwojent w przedsiębiorstwie przemysłu węglowego w Bytomiu.
Zmarł po 1980 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
W. L[esiuk], w: Encyklopedia powstań śląskich, Opole 1982; „Monitor Polski” nr 258/1933.