Urodził się 13 września 1896 r. w Zamołodyczach. Syn Rudolfa i Ireny.
Uczestniczył w wojnie z Rosją bolszewicką 1919–1920; po wojnie przeniesiony do rezerwy. Z dniem 1 lipca 1925 r. awansowany na stopień ppor. rez. łączn., 19 marca 1939 r. awansował na por. rez. łączn. Ukończył studia prawnicze. Pracował jako adwokat. W roku 1939 mieszkał w Łodzi, zmobilizowany do Wojska Polskiego.
Po kampanii wrześniowej 1939 r., po agresji Związku Sowieckiego z 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie. Wywieziony na podstawie listy nr 062/2 z 19 maja 1940 r., zamordowany w Twerze.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości, pośmiertnie awansowany na stopień kpt. (2007).
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. I, Warszawa 2006; „Monitor Polski” 1931, nr 87; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939, Kraków 2003.