Bojownikom niepodległości

Włodzimierz Uruski

1896–1967

Urodził się 2 lutego 1896 r. Syn Wiktora i Emilii.

Uczył się w gimnazjum w Czortkowie. Tam należał do Oddziału Ćwiczebnego im. Ludwika Mierosławskiego. Następnie członek V Polskiej Drużyny Strzeleckiej. Uczestnik kursu w Nowym Sączu (15 lipca-2 sierpnia 1914).

W czasie I wojny światowej  w Legionach Polskich. Służył w 4 komp. III baonu 1 pp LP, uzyskując stopień sierż. Chory, w połowie sierpnia 1915 r. przebywał w szpitalu twierdzy nr 9 w Krakowie.

Po 1918 r. w WP. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Z dniem 1 września 1929 r. mianowany ppor. rez. piech.

W niepodległej Polsce mieszkał we Lwowie. Pracował w więzieniu grodzkim.

Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach AK ps. „Korczak”. Był komendantem obwodu w Czortkowie, awansował do stopnia por. rez. piech.

Zmarł 14 listopada 1967 r. i został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Opolu-Półwsi.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.

Źródła

H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski rezerw 1934.