Urodził się 17 lutego 1891 r. w Hrycowie koło Zasławia. Syn Mirosława Józefa i Michaliny Anny z Rychłowskich.
Ukończył gimnazjum filologiczne w Lublinie.
W czasie I wojny światowej powołany do armii rosyjskiej. Ukończył Kijowską Szkołę Wojskową.
W 1917 r. przeszedł do Brygady Strzelców Polskich. Później służył w I KP. Po demobilizacji korpusu w 1918 r. powrócił do kraju.
Po rozbrojeniu okupantów w listopadzie 1918 r. wstąpił do WP. Początkowo pełnił służbę w DOGen Kielce, potem przeszedł do linii.
Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919, w 1923 r. posiadał tymczasowe stanowisko przedstawiciela MSWojsk przy PKU we Włodzimierzu Wołyńskim. Następnie (1924, 1928) oficer 23 pp. Od 1929 r. kierownik referatu mobilizacji i uzupełnień DOK nr II w Lublinie. 19 marca 1939 r. awansował na mjr. adm.
Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej, zapewne 19 września we Włodzimierzu Wołyńskim. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na ppłk.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 217/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.