Bojownikom niepodległości

Wojciech Falarski

(1841–1935)

Urodził się 9 kwietnia 1841 r. w Nieżywięciu pow. Brodnica. Syn Wawrzyńca, rolnika, i Marianny z Ćwiklińskich.

Uczestnik powstania styczniowego. Ranny w potyczce, powrócił do domu. Następnie ponownie przekroczył granicę prusko-rosyjską w Golubiu i przyłączył się do oddziału Słonimskiego. Brał udział we wszystkich walkach tego oddziału. Po zakończeniu walk powrócił o Nieżywięcia. W 1864 r. władze pruskie skonfiskował majątek jego ojca.

Wcielony do armii pruskiej, służył w 44pp. Uczestniczył w wojnach z Danią (1864), Austrią (1866) i Francją (1870–1871). Uwzględniając jego dział w tych wojnach władze cofnęły dokonaną konfiskatę majątku. Zwolniony z wojska, powrócił do rodzinnej miejscowości. Pracował na roli.

W uznaniu zasług władze pruskie przyznały mu dożywotnią rentę oraz stopień ppor.

Po 11 listopada 1989 r. zweryfikowany jako ppor. weteran.

Mieszkał w Kowalewie Pomorskim.

Zmarł 3 maja 1935 r. w Kowalewie Pomorskim i został pochowany na tamtejszym cmentarzu nowym.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.

Źródła

S. Bilski, Słowni biograficzny regionu brodnickiego, Brodnic-Toruń 1991; „Monitor Polski” nr 167/1932; Żywe pomniki bohaterstwa. Ostatni z 1863 roku, Warszawa 1934.