Bojownikom niepodległości

Wojciech Gorliński

(1897-po 1933)

Urodził się 17 kwietnia 1894 r. w Szczyrzycu pow. Limanowa. Syn Stanisława i Katarzyny.

Pracował jako lokaj.

W czasie I wojny światowej od 22 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w baonie uzupełniającym 1 pp LP Pawła Kittaya, z którym został wcielony do 3 pp LP. Brał udział w kampanii karpackiej. Ranny w rejonie Kołomyi, leczył się w szpitalu w Wiedniu. Po rekonwalescencji w 9 komp. 2 pp LP, zaś od 20 sierpnia 1916 r. w 1 komp. 6 pp LP.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył wówczas w part. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Bustyahaza. W kwietniu zbiegł z obozu i przedostał się do Krakowa.

Od 1918 r. w WP. W kwietniu 1919 r. w stopniu plut. służył w 5 pp leg.

W niepodległej Polsce podoficer zawodowy. W 1933 r. posiadał stopień sierż. Służył na lotnisku w Dęblinie, a potem na posterunku meteo w Lublinie.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 63/1933
Źródła

„Monitor Polski” nr 63/1933.