Wojciech Gruszecki

Urodził się 4 kwietnia 1894 r. w Godziszce pow. Biała. Syn Jana i Marii z d. Górna.

Ukończył gimnazjum w Wadowicach (maturę uzyskał 19 września 1913 r.). Następnie podjął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W czasie I wojny światowej od 4 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich. Służył w 1 szw. 1 puł LP. Na początku lutego 1915 r. chory, leczył się w szpitalu zorganizowanym w klasztorze OO. Reformatów w Kętach. Później w 5 pp LP. Po rekonwalescencji w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku i w stopniu sierż. 12 maja 1916 r. przydzielony do Centralnego Biura Werbunkowego w Piotrkowie, 15 maja został skierowany do placówki werbunkowej we Włoszczowie, gdzie pełnił służbę w tamtejszym komisariacie werbunkowym.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym.

Po 1918 r. w WP. 7 lipca 1919 r. mianowany ppor. san., służył w baonie kresowym w Żywcu..

W 1921 r. przydzielony do kadry zapasowej sanitarnej nr 1, od 1922 r. był p.o. lekarza w Zbrojowni nr 3 w Poznaniu. Zweryfikowany jako kpt.plek. z 1 czerwca 1919 r. W 1923 r. przydzielony do 12 pp i odkomenderowany celem ukończenia studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studia ukończył w 1925 r. na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskując dyplom lekarski. Przydzielony do I baonu sanitarnego, 31 maja 1927 r. przeniesiono go w stan spoczynku.

Mieszkał w Żywcu, gdzie sprawował funkcję lekarza powiatowego. Następnie lekarz naczelny Ubezpieczalni Społecznej w Grudziądzu (1936), a od 1938 r. w Gdyni.

Członek Zw. Legionistów Polskich, był prezesem Oddziłu Morskiego.

Po II wojnie światowej w 1948 r. był naczelnym lekarzem Ubezpieczalni Społecznej.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.