Bojownikom niepodległości

Wojciech Gut

(1897-po 1938)

Urodził się 7 marca 1897 r. w Kielanowicach (obecnie część Tuchowa). .

Od 1908 r. kształcił się w II gimnazjum w Nowym Sączu.

Członek Tow. Gimnastycznego „Sokół” w tym mieście.

W czasie I wojny światowej od 15 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. W stopniu kpr. służył w 14 komp. 2 pp LP. Podczas kampanii karpackiej 9 listopada został ranny pod Pasieczną. Następnie w 7 komp. 2 pp LP. Latem 1915 r. przebywał w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach Polskich od września 1917 r. w armii austro-węgierskiej. Awansował do stopnia ppor. rez. piech.

Od listopada 1918 r. w WP. Brał udział w walkach z bolszewikami.

Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., służył w 1 psp. W 1923 r. przeniesiony do 6 psp. 1 lipca 1925 r. awansował na kpt. piech. Od czerwca 1927 r. pełnił służbę w DOK nr X w Przemyślu. Przed 1932 r. przeniesiony do rezerwy.

W niepodległej Polsce mieszkał w Pińsku. Pracował jako urzędnik.

Zmarł po 1938 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym (?) Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 64/1938
Źródła

J. Giza, Sądecki garnizon i jego żołnierze w pierwszych latach niepodległości 1918-1922, Kraków 2015; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; T. Malinowski, M. Szumański, 2 Pułk Piechoty Legionów Polskich t. I: Karpaty,Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 64/1938; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928.