Urodził się 22 października 1892 r. w Lubatówce koło Krosna. Syn Piotra i Marii z Kanpów.
Przed I wojną światową wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Tam był działaczem „Sokoła”.
Ukończył kursy wojskowe w latach 1913, 1914 (szef wyszkolenia szkoły podchorążych w Cambridge Springs) i 1915. Był elewem w angielskiej szkole oficerskiej w Toronto (1916–1917). Zgłosił się do polskich formacji w Ameryce. Przebywał w obozie w Niagara on the Lake. Razem z innymi ochotnikami w 1918 r. przybył do Francji i wszedł w skład Armii Polskiej. Ukończył kurs oficerski w Quitin Notes du Nord. Razem z armią w kwietniu 1919 r. powrócił do kraju.
Uczestniczył w walkach z Ukraińcami i bolszewikami. W grudniu 1920 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r., z dniem 19 marca 1939 r. awansował na mjr. rez. piech.
Ukończył studia pedagogiczne. W marcu 1921 r. zamieszkał w Bydgoszczy. Od 3 września pracował jako nauczyciel gimnastyki i języka angielskiego w Miejskim Gimnazjum Matematyczno–Przyrodniczym im. M. Kopernika w Bydgoszczy.
Działacz sportowy, był także redaktorem sportowym Dziennika Bydgoskiego.
Należał do Związku Halerczyków. W 1933 r. zorganizował Koło Weteranów Armii Polskiej z Ameryki w Bydgoszczy. Należał także do „Sokoła”. Sprawował m.in. funkcję naczelnika Okręgu V Związku Sokolstwa.
24 sierpnia 1939 r. zmobilizowany do WP, został zastępcą dowódcy baonu wartowniczego nr 82.
Podczas kampanii 1939 r. od 1 września był komendantem placu w Bydgoszczy. Uczestniczył m.in. w tłumieniu niemieckiej dywersji w Bydgoszczy. Ewakuowany wieczorem 3 września do Torunia, organizował oddziały z rozbitków. Uczestniczył w bitwie nad Bzurą i obronie Warszawy. Służył tam w stacji zbornej w cytadeli. Po kapitulacji załogi stolicy (28 września) przedostał się do Torunia. Poszukiwany przez Niemców, pod nazwiskiem „Wojciech Wujek” mieszkał we wsi Dulcza Wielka pod Mielcem, pracując na roli i zajmując się handlem.
Od wiosny 1945 r. był administratorem wszystkich szpitali w Bydgoszczy. W październiku skierowany do pracy w Warszawie. Potem przez pięć lat przebywał na placówkach konsularnych w Detroit, Nowym Jorku i Chicago.
Zmarł w 1967 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Opublikował: Ochotnicy polscy z Ameryki, w: Księga chwały piechoty, Warszawa 1937–1939.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 217/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939, Kraków 2003; E. Serwański, Dywersja niemiecka i zbrodnie hitlerowskie w Bydgoszczy na tle wydarzeń w dniu 3.IX.1939, Poznań 1981.