Urodził się 22 kwietnia 1899 r. w Dąbrowie Starej. Syn Franciszka i Marii z Kuczyków.
Po 1918 r. w Wojsku Polskim. W 1920 r. służył w 155 pp i 73 pp. Ranny w czasie walk z bolszewikami na froncie litewsko-białoruskim. Ukończył Szkołę Podchorążych (1923), po czym został przeniesiony do rezerwy. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. kaw., 19 marca 1939 r. awansował na por. rez. kaw.
Ukończył Wyższą Szkołę Handlową w Poznaniu. Był dyrektorem Miejskiego Liceum Administracyjnego w Poznaniu.
W sierpniu 1939 r. zmobilizowany do WP. Służył w Ośrodku Zapasowym Wielkopolskiej BK. Podczas kampanii 1939 r. po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na por. (!)
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojskowego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” 1938, nr 140; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003.