Urodził się 15 września 1904 r. w Krakowie. Syn Edmunda i Jadwigi z Kierników.
W niepodległej Polsce pracował w MSZ. Był pracownikiem kontraktowym w Konsulacie RP w Pradze (25 września 1923-31 stycznia 1924).
Następnie studiował prawo, uzyskując magisterium. Powrócił do pracy w MSZ, gdzie od 1 marca 1928 do 30 września 1929 był pracownikiem kontraktowym w Konsulacie Generalnym RP w Berlinie. Od 1 października 1929 do 15 lipca 1930 r. pozostawał poza służbą państwową. Od 15 lipca 1930 do 1 lipca 1931 r. pracował w konsulacie w Antwerpii. Następnie (do 15 maja 1933 r.) w centrali MSZ. Był prowizorycznym radcą prawnym w VIII st. służbowym, od 1 czerwca 1932 r. w Departamencie Konsularnym , od 1 stycznia 1933 r. referent. Od 16 marca 1933 r. przebywał na placówce w Tallinie. Jako attaché był kierownikiem wydziału konsularnego Poselstwa RP . 21 stycznia 1936 r. został referentem w Departamencie Politycznym MSZ, od 1 lutego 1937 r. w VII grupie uposażeń. 1 września 1937 r. mianowany radcą.
Podczas II wojny światowej brał udział w polskim ruchu oporu we Francji. Od lata do października 1942 r. obsługiwał radiostację pracującą na rzecz polskiego wywiadu. Został aresztowany przez Niemców.
Zmarł po 1942 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości, srebrnym Krzyżem Zasługi, estońskim orderem Czerwonego Krzyża 3 kl. i Orła 4 kl., łotewskim orderem Trzech Gwiazd 4 kl., rumuńskim orderem Gwizady Rumunii 4 kl., szwedzkim orderem Gwiazdy Polarnej 4 kl., węgierskim orderem Krzyża Zasługi 3 kl.
D. Drywa, Poselstwo polskie w Bernie. Przemilczana historia, Warszawa-Oświęcim 2020; „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości” 1935, nr 5; „Monitor Polski” 1933, nr 292; Rocznik służby zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 czerwca 1939, Warszawa 1939; Rocznik służby zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1933, Warszawa 1933.