Urodził się 23 czerwca 1893 r. we Lwowie. Syn Tadeusza i Jadwigi z Kamieńskich.
Podczas I wojny światowej w armii austro–węgierskiej. Uzyskał stopień por.
Od 3 listopada 1918 r. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Służył w oddziale technicznym, następnie dowodził pociągiem pancernym „Lwowianin” (potem: „Pepetrójka”), który 20 listopada podjął działalność bojową. Później służył w kawalerii. Po wojnie z Rosją bolszewicką lat 1919–1920 w rezerwie. Zweryfikowany jako rtm. rez. kaw. z 1 czerwca 1919 r.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) mieszkał we Lwowie. Ukończył studia prawnicze, uzyskując magisterium. Był przemysłowcem.
Podczas II wojny światowej aresztowany przez Niemców. Wysłany do obozu koncentracyjnego w Auschwitz, gdzie dotarł 30 marca 1942 r. (nr więźnia 27 508).
Zginął 20 lipca 1942 r. na terenie obozu.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
„Monitor Polski” nr 255/1933; Obrona Lwowa 1–22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.