Urodził się 22 stycznia 1892 r. w Dziewięczycach pow. Przemyśl. Syn Franciszka i Bronisławy z Karpińskich. Brat Władysława Romana (zob.).
Ukończył VIII gimnazjum we Lwowie (1911 r.) oraz tamtejszą Akademię Handlową (1914 r.). Podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim.
W 1912 r. odbył obowiązkową służbę wojskową w armii austriackiej w charakterze jednorocznego ochotnika.
Sportowiec, w latach 1908-1920 występował w Pogoni Lwów. Był biegaczem, mistrzem Austrii w biegu na 1500 m (1912) i rekordzistą Austro-Węgier na dystansie 3000 m.
W czasie I wojny światowej zmobilizowany do armii austro-węgierskiej. W 1917 r. uzyskał stopień ppor. art., a w 1918 r. awansował na por. art. 20 października urlopowany na okres trzech miesięcy dla złożenia egzaminów na studiach, 25 października przyjechał do Lwowa.
Od 1 listopada 1918 r. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. 14-15 listopada został dowódcą i organizatorem 4 baterii 1 part lwowskiej (potem: 5 pap). Po wyparciu przeciwnika z miasta uczestniczył w walkach z Ukraińcami w rejonie Lwowa i na terenie Małopolski Wschodniej. 16 lipca 1919 r. awansował na kpt. art. Na czele tej baterii uczestniczył w wojnie z bolszewikami.
Na I Mistrzostwach Polski we Lwowie (1920 r.) zdobył mistrzostwo kraju w biegu na 1500 m, 3000 m, 3000 m drużynowo oraz srebrny medal na dystansie 800 m. Był reprezentantem kraju na igrzyska olimpijskie w 1920 r., jednak ze względu na sytuację militarną kraju do wyjazdu nie doszło.
Zweryfikowany jako mjr art. z 1 czerwca 1919 r., 20 stycznia 1923 r. został przeniesiony z 9 dak na stanowisko zastępcy dowódcy 6 dak. 1 maja 1924 r. został organizatorem i dowódcą 13 dak. Od 1 czerwca 1926 r. przebywał na czteromiesięcznym kursie dowódców dyonów w Szkole Strzelania Artylerii w Toruniu. 21 sierpnia tego roku został dowódcą III dyonu 5 pap, zaś 30 września dowódcą II dyonu. 31 października 1927 r. przeniesiony z 4 Okręgowego Szefostwa Artylerii w Łodzi do 27 pap, w którym sprawował funkcję zastępcy dowódcy pułku. Awansowany 1 stycznia 1928 r. na ppłk. art., od 23 marca 1932 r. sprawował funkcję zastępcy dowódcy 31 pal. Od 28 maja 1932 r. p.o. dowócy, zaś od 28 czerwca 1933 r. dowódca tego pułku. Od 8 maja 1936 r. był komendantem Obozu Ćwiczeń Dęba. Na tym stanowisku pozostawał do 1939 r.
Zmarł w 1940 r.
Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.
Opublikował: Bateria IV artylerii, w: Obrona Lwowa 1-22 listopada t. 2, Lwów 1936
„Monitor Polski” nr 258/1933; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 2, 3, Lwów 1936, 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; B. Tuszyński, Księga sportowców polskich ofiar II wojny światowej 1939-1945, Warszawa 1999; P. Zarzycki, 13 Dywizjon Artylerii Konnej, Pruszków 1996.