Urodził się 22 stycznia 1890 r. w Radomiu. Syn Władysława i Felicji z Terpińskich.
Od 1913 r. należał do Zw. Strzeleckiego w Genewie. Ukończył kurs podoficerski.
W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Przydzielony do 2 pp LP, dowodził plut. 12 komp. 29 września 1914 r. mianowany chor. piech. Do początków grudnia uczestniczył w działaniach na terenie Karpat, gdy wobec choroby opuścił szeregi. Leczył się w szpitalu w Wiedniu. 18 stycznia 1915 r. awansował na ppor. piech. Następnie przydzielony do utworzonego w maju 4 pp LP, był w nim oficerem prowiantowym pułku. W marcu 1916 r. p.o. oficera prowiantowego 2 pp LP. Następnie ponownie w 4 pp LP. 1 listopada 1916 r. awansował na por. prow. 19 lipca 1917 r. zwolniony z Legionów.
Od 18 grudnia 1918 r. w WP. Służył w kadrze artylerii w Rembertowie oraz od lutego 1919 r. w intendenturze Dywizji Litewsko-Białoruskiej. Następnie w intendenturze Frontu Litewsko-Białoruskiego. 1 stycznia 1920 r. awansował na kpt. prow. Potem służył w intendenturze Naczelnego Dowództwa i w listopadzie otrzymał stopień mjr. gosp.
W 1921 r. przydzielony do dowództwa 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej. Po wojnie zweryfikowany jako mjr adm. z 1 czerwca 1919, do listopada 1924 r. pełnił służbę w Okręgowym Zakładzie Gospodarczym nr III. Następnie (od 1 listopada 1924 r.) studiował w Wyższej Szkole Intendentury w Paryżu. Po jej ukończeniu 12 listopada 1926 r. przydzielony do Dep. VII Intendentury z tym jednak, iż do lutego 1927 r. był odkomenderowany do 1 Okręgowego Szefostwa Intendentury. Awansowany 1 stycznia 1928 r. na ppłk. int. z wsw, od 26 kwietnia 1928 r. dowodził 1 baonem administracyjnym. 4 czerwca 1931 r. został kierownikiem Kierownictwa Administracji Pieniężnej Kierownictwa Marynarki Wojennej i stanowisko to zajmował do czerwca 1938 r. Następnie objął stanowisko szefa intendentury OK nr IV w Łodzi.
Podczas kampanii 1939 r. 13 września przydzielony do sztabu obrony Lublina. Po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych oraz złotym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na płk.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 1, Warszawa 2005; Czwarty Pułk Piechoty 1806-1966, Londyn [1965]; L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; Kadry morskie Rzeczypospolitej t. II cz. 1, Gdynia 1996; T. Kasprzycki, Kartki z dziennika oficera I Brygady, Warszawa 1934; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; T. Malinowski, M. Szumański, 2 Pułk Piechoty Legionów Polskich t. I: Karpaty, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 132/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars” t. 20/2006; Za kratami więzień i drutami obozów t. II, Warszawa 1928.