Bojownikom niepodległości

Zenon Hartman

(1894-1940)

Urodził się 23 czerwca 1894 r. w Warszawie.
Członek Zw. Strzeleckiego w Leodium.
W czasie I wojny światowej 24 sierpnia 1914 r. jako poddany rosyjski z grupą strzelców aresztowany przez Niemców, po czym został wywieziony do Munster w Niemczech. Tam zgłosił akces do Legionów Polskich. W grudniu przewieziony do obozu dla jeńców w Celle. Wiosną 1916 r. przeniesiony do obozu w Hammeln. Dopiero w sierpniu 1916 r. został uwolniony i skierowany do Piotrkowa, gdzie wstąpił do POW.
W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. Pracował jako kierownik Biura Personalnego w Dyrekcji Polskiego Monopolu Tytoniowego (1932). Od 20 września 1934 r. wicedyrektor inspekcji handlowej Zarządu m.st. Warszawy.
Członek Federacji Polskich Zw. Obrońców Ojczyzny i Zw. Peowiaków. Od marca 1931 r. członek Zarządu Głównego tego związku
Zmarł w 1940 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl. oraz złotym Krzyżem Zasługi.
Opublikował (z J. Budzyńskim), Z Belgii – do niemieckich obozów, w: Za kratami więzień i drutami obozów (wspomnienia i notatki więźniów ideowych z lat 1914-1921) t. I, Warszawa 1927.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 156/1931
Źródła

„Codzienna Gazeta Handlowa” nr 215/1934; „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Skarbu” nr 10/1932; J. Kulski, Zarząd Miejski Warszawy 1939-1944, Warszawa 1964; „Monitor Polski” nr 156/1931; „Naród i Wojsko” nr 18/1938; „Peowiak” nr 3/1931.