Urodził się 17 sierpnia 1901 r. w Radziwiu pod Płockiem Syn Antoniego Mieczysława i Wacławy Michaliny z Małkowskich. Brat Stanisława (zob.). Ukończył 3 kl. Gimnazjum Gubernialnego w Płocku, następnie od 1915 uczy się w tamtejszym I Gimnazjum Polskim tzw. Jagielonce. Należał do Polskiej Organizacji Wojskowej. W lutym 1918 r., podczas protestu po podpisaniu traktatu brzeskiego, został aresztowany przez Niemców i uwięziony na 2 miesiące.
W niepodległej Polsce od stycznia 1919 r. służył w Wojsku Polskim. Walczył w wojnie z Rosją bolszewicką 1919–1920. Po wojnie ukończył Jagiellonkę, następnie szkołę podoficerską. 1 lipca 1923 r. awansowany na stopień ppor. piech. Został przydzielony do 62 Pułku Piechoty. 1 lipca 1925 r. awansowany na por. piech. W latach 1927–1929 służył w Szkole Podoficerów Zawodowych Piechoty w Grudziądzu. W latach 1930–1935 w 65 Pułku Piechoty w Grudziądzu. 1 stycznia 1935 r. awansowany na kpt. piech. Wiosną 1939 r. sprawował funkcję oficera granicznego w pułku Korpusu Ochrony Pogranicza w Budsławiu (ob. na Białorusi), następnie w Wilejce (ob. na Litwie).
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. I adiutant pułku KOP „Wilejka”. Od 17 września brał udział w walkach z wojskami sowieckimi. Następnie ukrywał się w miejscowości Żagory (ob. okręg szawelski na Litwie). Po ataku Niemiec na Związek Sowiecki (22 czerwca 1941) i podpisaniu układu Sikorski-Majski (30 lipca 1941) oraz umowy wojskowej z 14 sierpnia 1941 r. wstąpił do tworzących się Polskich Sił Zbrojnych w Związku Sowieckim (potocznie Armii Andersa). Po ewakuacji Armii Andersa na Bliski Wschód służył w Armii Polskiej na Wschodzie; w szeregach 3 Dywizji Strzelców Karpackich zdobył Tobruk w listopadzie 1942 r. Następnie przydzielony do 5 Kresowej Dywizji Piechoty. Awansowany do stopnia mjr. piech. obiął stanowisko zastępcy dowódcy 5 Kresowego Pułku Artylerii Przeciwpancernej. Uczestniczył w kampanii włoskiej 1944–1945. Walczył pod Monte Casino (17 stycznia – 19 maja 1944), o Ankonę (18 czerwca – 18 lipca 1944) i Bolonię (9–21 kwietnia 1945).
Po zakończeniu II wojny światowej osiedlił się w Londynie w roku 1946. Zmarł 19 kwietnia 1959 r. Pochowany na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie kwat. 66.
Był żonaty.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl. i Medalem Niepodległości.
W.K. Cygan, Kresy we krwi 1939, Mińsk Mazowiecki 2012; Z. Kozanecki, Pierwsza niepodległość (udział uczniów „Jagiellonki” w życiu szkoły i kraju 1914–1919), „Notatki Płockie” 1986, nr 1; „Monitor Polski” 1937, nr 64; Rocznik oficerski 1923,1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; https://2korpus.pl/pplk-offenkowski-zenon-lucjan/