Urodził się 8 stycznia 1898 r.
W czasie I wojny światowej od 1916 r. w 1 puł w Rosji.
Po 1918 r. w WP. Służył w 1 puł, dowodząc m.in. oddziałem pionierów. Walczył z bolszewikami.
Zweryfikowany jako por. kaw. z 1 czerwca 1919 r., był oficerem 1 puł. Z dniem 1 lipca 1923 r. awansował na rtm. kaw. Od listopada 1923 r. był słuchaczem w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu szkoły 1 października 1925 r. został I oficerem sztabu 1 DK. Co najmniej od 1928 r. pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. W 1930 r. przeniesiony do WSWoj w Warszawie. Awansowany 1 stycznia 1931 r. na mjr. dypl. kaw., w listopadzie 1933 r. podjął służbę w 1 puł. W sierpniu 1935 r. został zastępcą dowódcy tego pułku. Awansowany 19 marca 1937 r. na ppłk. dypl. kaw., wiosną 1939 r. był kierownikiem przedmiotu taktyki kawalerii w WSWoj w Warszawie.
Podczas II wojny światowej we wrześniu 1939 r. sprawował funkcję szefa sztabu GO gen. Rudolfa Dreszera. Po zakończeniu walk przedostał się do Francji. Tam objął funkcję szefa sztabu 3 DP. Po upadku Francji w czerwcu 1940 r. ewakuowany do Wlk. Brytanii. Tam 23 września został dowódcą 3 Oddziału Rozpoznawczego w Szkocji. 16 września 1941 r. przeniesiony do sztabu Naczelnego Wodza. Od 7 grudnia 1943 do 10 czerwca 1944 r. zastępca dowódcy 2 Bryg. Strzelców Karpackich. 21 lipca 1944 r. został przeniesiony z sekcji oficerów łącznikowych w dowództwie 2 Korpusu Polskiego na szefa sztabu 2 BPanc. Na tym stanowisku brał udział w kampanii włoskiej. W kwietniu 1945 r. w czasie walk o Bolonię szef sztabu Zgrupowania „Rak”. Awansował na płk. dypl. kaw. 1 czerwca 1945 r. objął dowództwo 2 BPanc.
Po przybyciu do Wlk. Brytanii i demobilizacji (1947 r.) zamieszkał w Argentynie.
Zmarł 17 września 1985 r. w Buenos Aires i został pochowany na cmentarzu w Jardino de la Paz.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.
W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; R. Dalecki, Armia „Karpaty” w wojnie obronnej 1939 r., Rzeszów 1989; J. Litewski, W. Dziewanowski, Dzieje 1. Pułku Ułanów Krechowieckich, Warszawa 1932; „Monitor Polski” nr 171/1933; „Przegląd Kawalerii i Broni Pancernej” nr 120/1982; Rocznik oficerów kawalerii 1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.