Urodziła się 19 czerwca 1874 r. w Niżnym Nowgorodzie. Córka Feliksa i Teofili z Bogórskich, powstańców 1863 r.
Ukończyła gimnazjum w Niżnym Nowgorodzie. Studiowała medycynę w Genewie (1895-1898) oraz w Zurychu (1898-1900), gdzie uzyskała dyplom lekarski.
Od 1900 r. należała do PPS, działała w Zw. Zagranicznym Socjalistów Polskich. Po powrocie do Rosji w 1901 r. nostryfikowała dyplom w Kazaniu.
Specjalizowała się w położnictwie i ginekolgii. Pracowała w klinice prof. Henryka Jordana w Krakowie. W latach 1903-1906 lekarz w szpitalu fabrycznym w Rakowie-Częstochowie. Następnie praktykowała w Zawierciu, Łodzi i Warszawie. Pracowała w przytułku i szkole położniczej oraz w szpitalu w Łodzi. Prowadziła zakład położniczy Tow. Doroczynności, potem była odynatorem w szpitalu.
Do 1906 r. działała w PPS w Zawierciu i Częstochowie. Zw względu na stan zdrowia wycofała się wówczas z działalności partyjnej.
Do 1918 r. pracowała zawodowo w Łodzi (lekarz w fabryce Scheiblera i Grohmana), a potem w Warszawie. Początkowo była lekarzem w szpitalu Kasy Chorych, następnie na oddziale ginekologiczno-położniczym Szpitala Ujazdowskiego. Była też lekarzem szkolnym w gimnazjum i liceum im. N. Żmichowskiej.
Przewodnicząca Zrzeszenia Lekarek i członek zarządu Instytutu Radowego.
Działaczka społeczna; propagowała ideę opieki nad matką i dzieckiem, realizowaną przez budowę żłobków i domów dziecka.
Podczas II wojny światowej brała udział w działalności konspiracyjnej w szeregach ZWZ/AK. W jej mieszkaniu przy al. Niepodległości 216 m. 9 była „skrzynka” poczty konspiracyjnej Komendy Głównej. W mieszkaniu tym zatrzymywali się kurierzy, przechowywano zbiegłych z obozów oficerów, od jesieni 1939 r. pomagała Żydom. W jej mieszkaniu odbywały się spotkania tajnej Szkoły Teatralnej. Aresztowana przez Niemców 11 sierpnia 1942 r. w swoim mieszkaniu. Przesłuchiwana, usiłowała popełnić samobójstwo. Odratowana, 12 października została wywieziona do obozu koncentracyjnego w Auschwitz (nr więźnia 22 521). Tam opiekowała się chorymi współwięźniami.
Zmarła na tyfus 18 listopada 1942 r. w obozie.
Odznaczona Krzyżem Niepodległości.
Zamężna (od 1900 r.) z Stanisławem Garlickim (zob.), miała z nim syna (ur. 1902, zmarłego w niemowlęctwie), oraz córki Jadwigę (1904-1980) zamężną Putowską-Nagabaczyńską, architekta, Wandę (1910-1990) zamężną Pieńkowską i Zofię (19 VII 1912-13 XII 1942) zamężną Jankowską, zmarłą obozie koncentracyjnym w Auschwitz.
PSB; J.B. Gliński, Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów ofiar drugiej wojny światowej t. 2, Warszawa 1999; S. Kalabiński, A. Pacholczykowa, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987; „Monitor Polski” nr 111/1931; Słownik uczestniczek walki o niepodległość Polski 1939-1945. Poległe i zmarłe w okresie okupacji niemieckiej, Warszawa 1988.