Urodziła się 29 sierpnia 1885 r. w Warszawie. Córka Kazimierza i Bronisławy z Kempnerów.
absolwentka wyżsych studiów.
Pracowała w Tow. Kursów Naukowych w Warszawie, a potem w tamtejszej Bibliotece Publicznej i czytelni Tow. Dobroczynności.
W czasie I wojny światowej od 1 września 1914 r. sanitariuszka w Legionach Polskich. Służyła m.in. w szpitalu rezerwowym LP w Kozienicach, skąd 11 października 1916 r. przeniesiono ją do izby chorych w Dęblinie. Następnie w szpitalu polowym Komendy Legionów.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. 25 października przeniesiona do komp. sztabowej korpusu, następnie kierowała pralnią przy Dowództwie Uzupełnień. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowana przez Austriaków w Huszt.
Uwolniona, organizowała pomoc dla internowanych żołnierzy, za co została aresztowana i osadzona w więzieniu w Koszycach.
Wobec trudnej sytuacji militarnej kraju latem 1920 r. pełniła służbę jako sanitariuszka w Armii Ochotniczej. Następnie pracowała w Komitecie dla Uchodźców przed inwazją z Galicji.
W niepodległej Polsce mieszkała w rodzinnym mieście. Pracowała jako dziennikarka.
Zmarła w 1955 r.
Odznaczona Krzyżem Niepodległości i trzykrotnie Krzyżem Walecznych.
Zamężna (od 12 I 1913) z Juliuszm Germanem (zob.).
„Monitor Polski” nr 140/1932.