Urodziła się 31 lipca 1876 r. w Turku.
Pracowała jako nauczycielka. W niepodległej Polsce mieszkała w Janowie Podlaskim, Łodzi i Słupcy Po przejściu męża na emeryturę mieszkała kolejno w Grodnie (1931), Siedlcach, Tarnowie. W 1935 r. przeniósł się do Wielenia nad Notecią, a w 1938 r. do Kraśnika, gdzie przebywałą przez cały okres II wojny światowej.
W 1946 r. zamieszkała w Kluczborku. Po śmierci męża (1957 r.) przeniosła się do córki we Wrocławiu.
Zmarła 23 września 1971 r. i została pochowana na Cmentarzu Parafialnym św. Rodziny we Wrocławiu sektor 11.
Odznaczona Krzyżem Niepodległości.
Zamężna z Zenonem Łopuskim (zob.), miała z nim synów Wojciecha (zob.), Jerzego (1 XI 1903-1945), oficera Straży Granicznej, zmarłego w niewoli, i Janusza (13 VIII 1905-30 X 1990), nauczyciela, oraz córkę Zofię (14 IX 1907-26 III 1998) zamężną Serafin.
J. Mierzwa, W walce o Niepodległą przez całe zycie. Zenon Łopuski – żołnierz, starosta, działacz WiN, „Niepodległość” 2012, t. LXI; „Monitor Polski” 1931, nr 156.