Urodziła się 1 grudnia 1893 r. w Lipnicy na Kielecczyźnie. Córka Romualda, ziemianina, i Lucyny ze Strasburgerów. Wnuczka powstańca 1863 r.
Ukończyła Prywatną Polską Szkołę Handlową w Kielcach (1911 r.) oraz Prywatne Żeńskie Gimnazjum A. Jastrzębskiej w Rydze (1912 r.). Maturę uzyskała eksternistycznie w gimnazjum w Zakopanem (1 lipca 1915 r.).
W latach 1912-1918 studiowała (początkowo jako hospitantka) na Wydz. Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. 28 czerwca 1923 r. uzyskała tytuł doktora historii.
W trakcie studiów należała do „Promienia” i Zw. Strzeleckiego. Od 1918 r. w PPS.
Od 1921 r. pracowała w Komisji Atlasu Historii Polski PAU, a po uzyskaniu doktoratu została pracownikiem naukowym Uniwersytetu Jagiellońskiego. 27 października 1933 r. zdała egzamin państwowy na nauczyciela historii w szkołach średnich, a w 1937 r. otrzymała habilitację.
Podczas II wojny światowej uczestniczyła w tajnym nauczaniu, zajmowała się też zabezpieczaniem zbiorów uczelni.
Po wojnie ponownie podjęła pracę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1945 r. była adiunktem, a od 1954 r. prof. nadzwyczajnym. Zajmowała się głównie naukami pomocniczymi historii: dyplomatyką i paleografią. Współzałożycielka i pierwszy redaktor naczelny „Małopolskich Studiów Historycznych”.
Zmarła 29 sierpnia 1986 r. w Krakowie. Pochowana na tamtejszym Cmentarzu Rakowickim.
Odznaczona Medalem Niepodległości.
Opublikowała: Wspomnienia z lat 1893-1923, Kraków 2018.
Zamężna (od 26 VI 1927) z Włodzimierzem Budkiem.
M. Barański, w: Słownik historyków polskich, Warszawa 1994; „Monitor Polski” nr 296/1931.