Urodził się 15 grudnia 1896 r. w Jarocinie. Syn Edwarda i Marii z Szamorskich.
W czasie I wojny światowej w Armii Polskiej we Francji, z którą w 1919 r. powrócił do kraju.
Brał udział w walkach z bolszewikami. Po wojnie przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r., z dniem 19 marca 1939 r. awansował na kpt. rez. piech.
W niepodległej Polsce mieszkał w Bielsku. Pracował jako urzędnik.
Po kampanii 1939 r. przedostał się na zachód. Służył jako tłumacz w Polskich Siłach Powietrznych w Wlk. Brytanii. Po zakończeniu wojny i demobilizacji osiedlił się w Wlk. Brytanii.
Zmarł 12 lutego 1973 r. w Londynie. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Jarocinie sektor 1.
Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Żonaty ze Stanisławą Jankowską, miał syna Edwarda Bogdana (10 I 1928–10 X 1984).
„Monitor Polski” nr 217/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939, Kraków 2003.