Bojownikom niepodległości

Zygmunt Balkowski

(1899–1945)

Zygmunt BalkowskiUrodził się 29 kwietnia 1899 r. w Rudkach, Lwowskie. Syn Karola i Katarzyny z Urbańskich. Brat Karola (zob.).

Absolwent szkoły handlowej.

W czasie I wojny światowej w styczniu 1917 r. wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 6 pp LP.

Po 1918 r. w WP. Ukończył Szkołę Podchorążych i z dniem 1 czerwca 1920 r. został mianowany ppor. piech.

Awansowany 1 czerwca 1921 na por. piech., służył w 78 pp. Był dowódcą plut. oraz komp. Od 1926 r. w KOP. Około 1930 r. przeniesiony do 6 psp, w 1935 r. pełnił służbę w Szkole Podchorążych Piechoty. Awansowany 1 stycznia 1935 r. na kpt. piech., wiosną 1939 r. dowodził 3 komp. ckm 26 pp.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Jako dowódca 3 komp. ckm 26 pp wziął udział w kampanii 1939 r. Uczestniczył w obronie Warszawy. Po kapitulacji załogi (28 września) dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał przez cały okres wojny m.in. w oflagu II C w Woldenbergu.

Poległ 30 stycznia 1945 r. podczas walki sowiecko-niemieckiej w Deetz (Dziedzice). Pochowany w zbiorowej mogile żołnierskiej na cmentarzu w Dziedzicach.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; L. Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985; Monitor Polski” nr 217/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.