Urodził się 1 czerwca 1894 r. w Kuśniach pow. Sieradz. Syn Mikołaja i Heleny z Hołocińskich.
Był geometrą.
W czasie I wojny światowej w 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich. Jako „Przemko Zatorski” służył taborach, a od 10 października w III plut. 1 szw. 1 puł LP. Od 14 marca do 14 kwietnia 1915 r. chory na tyfus, leczył się w szpitalu rezerwowym w Kętach. 22 listopada awansował na kpr. Przydzielony wówczas do II plut. 4 szw.
Po 1918 r. w WP. Po wojnie z bolszewikami przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. kaw. z 1 czerwca 1919 r.
W niepodległej Polsce mieszkał w Staszowie. Pracował jako technik.
Zmarł po 1933 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” nr 131/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.