Urodził się 5 marca 1896 r. w Komarnie pow. Rudki. Syn Teodora, lekarza, i Franciszki z Schönfeldów. Brat Józefa (zob.).
Uczył się w gimnazjum klasycznym w Samborze, w którym w 1914 r. uzyskał maturę.
Należał do „Zarzewia”. Wchodził w skład zarządu tej organizacji w Samborze. Od 1913 r. członek Zw. Strzeleckiegi; ukończył kurs podoficerski.
W czasie I wojny światowej od początku sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich ps. „Chełmski”. Był m.in. podoficerem za frontem w 2 komp. V baonu I Brygady. W marcu 1915 r. w stopniu sierż. został przydzielony do okm tego baonu. Ciężko ranny 4 czerwca 1915 r. Podczas pobytu w szpitalu zachorował na gruźlicę kości. 12 pździernika przeniesiony ze Stacji Zbornej LP w Wiedniu do Kamieńska. 16 października przydzielony do Centralnego Biura Werbunkowego w Krasnymstawie, a 20 kwietnia 1916 r. do Centralnego Urzędu Ewidencyjnego LP w Piotrkowie. 29 maja przeniesiony do baonu uzupełniającego nr 4, zaś 15 czerwca tymczasowo do prowadzenia ewidencji rekrutów w kompanii uzupełniającej nr 3. Wobec odnowienia się ran przebywał w szpitalu w Kozienicach (19 lipca-8 sierpnia), po czym pełnił służbę w biurze ewidencyjnym Komendy Grupy LP. Już 26 sierpnia przydzielony do kompanii uzupełniającej nr 2, a potem do kompanii uzupełniającej nr 1. 25 listopada przeniesiony do służby werbunkowej w Siedlcach i Mińsku Mazowieckim. Następnie w 5 pp LP, w którym ukończył szkołę oficerską. W lipcu 1917 r. czynnie uczestniczył w bojkocie przysięgi, za co został aresztowany. Więziony w Warszawie i Piotrkowie. Zwolniony, w końcu sierpnia został wcielony do armii austro-węgierskiej.
W składzie 89 pp uczestniczył w walkach na froncie włoskim. Od stycznia do maja 1918 r. pełnił służbę w kadrze w Rzeszowie. Ze względu na stan zdrowia otrzymał półroczne zwolnienie ze służby wojskowej.
Prawdopodobnie wówczas podjął studia medyczne na Uniwersytecie Lwowskim.
Od 1 listopada 1918 r. w WP. Służył jako referent w Oddz. II DOGen Kraków. W kwietniu 1919 r. mianowany ppor. piech. i przydzielony do Oddz. II dowództwa Frontu Śląskiego. Od jesieni 1919 do 1920 r. studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. W marcu 1920 r. został referentem w Oddz. II DOGen Grodno. 1 maja awansował na por. piech. W czerwcu przeniesiony do Ekspozytury Oddz. II Naczelnego Dowództwa w Krakowie. Od października pełnił służbę w Oddz. II GO gen. Władysława Jędrzejowskiego i DOGen Lublin. Wg gen. Jędrzejowskiego był bardzo dobrym i pracowitym oficerem, sumiennym, zrównoważonym, zawsze stojącym na wysokości swego zadania. Oficer nadający się do objęcia samodzielnego stanowiska. Wobec choroby płuc leczył się w Szpitalu Okręgowym w Lublinie.
We wrześniu 1921 otrzymał roczny urlop zdrowotny. Z powodu inwalidztwa 1 grudnia zwolniony z wojska, a 26 stycznia 1922 r. przeniesiono go do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
Mieszkał we Lwowie.
Tam zmarł 1 września 1926 r. na skutek ran odniesionych w Legionach i gruźlicy kości. Pochowany na Cmentarzu Janowskim we Lwowie.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty z Relą Buchband, małżeństwo to było bezpotomne.
H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich, Warszawa 2010; Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 64/1937; M. Przeniosło, Raporty i korespondencja oficerow werunkowych Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego 1915-1916, Kielce 2007; Rocznik oficerski 1923; Żydzi bojownicy o niepodległość Polski, Lwów 1939.