Urodził się 15 lutego 1879 r. w Mławie. Syn Kazimierza i Zofii z Gumińskich.
Ukończył Wydz. Inzynierii Politechniki Lwowskiej, uzyskując dyplom inżyniera (1909 r.).
Prowadził prace przy pogębianiu Kanału Augustowskiego, przeprowadzał studia nad budową linii kolejowej do Spały. Członek PPS i jej OB. W czerwcu 1908 r. należał do współzałożycieli ZWC ps. „Zych”. Wchodził w skład czteroosobowego Wydz., stanowiącego kierownictwo związku. W 1910 r. aresztowany przez władze rosyjskie, do 1917 r. był więziony w twierdzy w Szliserburgu. Po rewolucji w Rosji uwolniony. Wyjechał do Odessy, gdzie w latach 1917-1918 był członkiem Rady Fabrycznej Odesskiego Okręgu oraz Kolegium Rozjemczego dla łagodzenia zatargów zbiorowych. Prowadził tam też dział ochrony pracy. Następnie powrócił do kraju.
Od 1918 r. pracował w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej jako Inspektor Pracy I Okręgu w Warszawie.
Zmarł po 1934 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.
Album inżynierów i techników w Polsce t. I cz. III: Życiorysy, Lwów 1932; „Monitor Polski” nr 179/1931, 23/1934.