Urodził się 8 kwietnia 1894 r. w Łodzi. Syn Aleksandra i Antoniny z Albertów.
W czasie I wojny światowej służył w Legionach Polskich ps. „Halicz”. Jako żołnierz 3 komp. III baonu 1 pp LP został ranny podczas bitwy pod Konarami w maju 1915 r. Leczył się w szpitalu twierdzy nr 9 w Krakowie. Następnie w 4 komp. tego baonu. Chory, do 27 września przebywał w szpitalu legionowym w Zakopanem, a potem w Kamieńsku.
Od 1918 r. w WP. Służył w 28 pp.
W 1921 r. przydzielony jako oficer inspekcyjny do wojskowego więzienia śledczego. Zweryfikowany jako kpt. adm. (grupa kanc.) z 1 czerwca 1919, służył w szefostwie inżynierii i saperów OK nr IV (1923) oraz w Kierownictwie Rejonu Inżynierii i Saperów w Łodzi (1924). W 1928 r. oficer w administracji koszar Warszawa 7. Natomiast w 1932 r. służył w Komendzie m. Warszawy. W 1938 r. przeniesiony w stan spoczynku.
Pracował jako urzędnik.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.
Żonaty, miał syna Wojciecha (31 I 1920- 23 VII 1994), oficera marynarki, zmarłego w USA.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; IV Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 218/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.