Bojownikom niepodległości

Zygmunt Glinicki

(1898-1940)

Urodził się 10 kwietnia 1898 r. w Warszawie. Syn Andrzeja i Anieli z Ihnatowskich.

Uczył się w gimnazjum Mariana Rychłowskiego w rodzinnym mieście.

Należał do „Zarzewia” i Polskich Drużyn Strzeleckich. Członek I drużyny skautowej im. R. Traugutta.

W czasie I wojny światowej w POW ps. „Szpilka”.

Po rozbrojeniu okupantów w listopadzie 1918 r. wstąpił do WP. Służył w 1 pszwol. Brał udział w walkach z bolszewikami, podczas których w 1920 r. dostał się do niewoli. Po wojnie powrócił do kraju i został przeniesiony do rezerwy. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. tab.

Ukończył Państwową Szkołę Sztuk Pięknych w Warszawie (1925 r.).

Był artystą malarzem. Uprawiał malarstwo (portrety, pejzaże, kompozycje) i grafikę użytkową (plakaty, okładki, exlibrisy, znaki). Wystawiał w salonie „Zachęty”, Instytucie Propagandy Sztuki, za granicą. Otrzymał nagrody za pracę graficzną.

Członek Koła Artystów-Grafików Reklamowych, członek Zw. Zawodowego Polskich Artystów-Plastyków.

Mieszkał w Warszawie.

W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.

W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.

Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na kpt. (!)

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 93/1938
Źródła

H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest? t. 2, Warszawa 1939; W. Milewska, M. Zientara, Sztuka Legionów Polskich i jej twórcy 1914-1918, Kraków 1999; „Monitor Polski” nr 93/1938; Rocznik oficerski rezerw 1934.